Een nieuw recept voor een nieuwe website!

Het heeft even geduurd sinds mijn laatste blog, maar ik heb in de tussentijd hard gewerkt aan mijn nieuwe website en daarmee ook aan een andere vorm van mijn blog. In de afgelopen periode heb ik ongeveer 35 stukjes geschreven en ik ben nog aan het overwegen wat ik hiermee ga doen. Misschien gaat het e-boek er toch nog van komen......

Via blogger zal ik de komende tijd geen berichten meer sturen dus als jullie mijn blog willen blijven volgen kijk dan op:

www.bedauxcoaching.nl

Daar vind je naast artikelen en nieuws ook mijn blog. Tips? Meer dan welkom...
Tot snel!

Voetbal en shoarma

De zomer is al volop in gang en onze agenda is ook in de laatste schoolweken goed gevuld met feestjes, afsluitende toernooien, schoolfeesten en barbecues van voetbal- of hockeyteams.
En niet te vergeten natuurlijk het WK voetbal waar we nog een kleine week van kunnen genieten, nu nog in volle afwachting van de wedstrijd tegen Argentinië komende woensdag.
Tess is als voetballer ook zeer geïnteresseerd in het schema, de wedstrijden en de doelpunten en niet te vergeten in de kapsels, tattoos en voetbaloutfits van de heren; het blijft wel een voetbalster met een vrouwelijke visie.

Tijdens de WK wedstrijden wordt er bij ons regelmatig gesmuld van een broodje shoarma met knoflooksaus. Nadat we de vorige keer een heftige allergische reactie bij Tess constateerden na het eten van verpakt shoarmavlees uit de supermarkt (navraag bij de fabrikant leverde onder meer op dat er wel melkbestanddelen aanwezig waren in tegenstelling tot de vermelding op het etiket en de verpakking) durfden we het niet nog eens aan om kant en klaar shoarmavlees aan te schaffen.
Het werd tijd voor het bedenken en samenstellen van een allergeen vrije variant.
Inmiddels hebben we onze eigen variant bedacht en heeft Bernd zelf een verantwoorde en lekkere knoflooksaus  klaargemaakt, tot grote vreugde van Tess. Zo kan ze in ieder geval samen met de mannen op de bank eten en smult ze van haar eigen broodje shoarma met knoflooksaus!

Ingrediënten voor twee personen

Voor het broodje kun je de voorverpakte pitah broodjes gebruiken of een stukje stokbrood (zonder melk of ei)

200 gram kipfilet
50 gram ontbijtspek (kan evt ook weggelaten worden)
paprika poeder
komijn gemalen
peper en zout
1 kleine ui
1 teen knoflook
 citroensap
Oatley (haver cuisine), ongeveer 150 ml

De kipfilet in kleine stukjes snijden en bakken in de pan met olijfolie, ontbijtspek en halve ui in kleine stukjes en met de helft van de teen knoflook. Na enige tijd een theelepel paprikapoeder en gemalen komijn toevoegen, samen met wat peper en zout op smaak brengen. Op een zacht vuur nog even goed gaar laten worden en daarna van het vuur halen. Vlees afdekken met wat aluminium folie.
In een kommetje de Oatley gieten en daarbij de andere helft van de knoflook toevoegen, samen met wat peper en zout en beetje citroensap. Ook nog eetlepel ketchup toevoegen en halve ui gefruit in olijfolie. Goed roeren en daarna de saus een tijdje laten afkoelen in de ijskast.

Het vlees verdelen over de pitah broodjes, serveren met wat ijsbergsla of komkommer en als laatste de knoflooksaus verdelen over de broodjes. Mocht je nog meer "oranje"op je bord willen dan kun je er nog wat geschrapte worteltjes bij geven.
Genieten maar!

Hurry hurry....Curry

Het blijft toch fijn als je kinderen ook je eigen favoriete recepten gaan waarderen. Oosters en "spicy" eten zoals Indiaas, Thai en Chinees hebben wij lange tijd niet meer zelf thuis klaargemaakt behalve op een enkele avond als we echt genoeg hadden van visstick, droge pasta en gebakken aardappels met knakworst.

Sinds wij rekening moeten houden met aangepaste recepten en apart koken door de allergie van Tess is het helemaal ingewikkeld en wordt het echt improviseren met drie verschillende versies van bepaalde gerechten.
Bij ons aan tafel vind je altijd wel een extra pannetje, een apart gekookt gerecht of een andere versie van hetzelfde gerecht zonder allergenen.
.

Nu de kinderen wat ouder worden en meer gaan proeven en eten kunnen we langzamerhand nieuwe recepten introduceren. Nog plezieriger is het dan als we alle vijf precies hetzelfde kunnen eten; veel efficiënter, handiger en gezelliger. Thais eten vinden we heerlijk en gelukkig hebben we nu een versie van een Thaise curry met kokosmelk die we allemaal kunnen eten en waar iedereen van smult.
En niet te vergeten een belangrijke toevoeging: dit recept is heel snel klaar, dus als je haast hebt.....

Ingrediënten voor 4 personen:

4 eetlepels Thai Red Curry Paste; wij gebruiken merk Koh Thai
1 blikje kokosmelk
1 teen knoflook
1 ui
1 kleine prei
1 bakje champignons
400 gram kipfilet
1 bouillonblokje kip van merk Knorr (zonder ei en melk)
1 theelepel citroensap

Roerbak de kip in olie met knoflook en ui en zet apart. Fruit de currypaste in olie, voeg de prei en champignons toe en daarna de kokosmelk, samen met bouillonblokje en beetje water en breng aan de kook. Eventueel nog andere groenten toevoegen zoals stukjes wortel of taugé en kort gaar koken. Kip met ui opnieuw toevoegen en paar minuten opwarmen en klaar.

Serveren met woknoedels van Conimex, eventueel rijst als alternatief.
(indien gewenst nog wat verse koriander over gerecht strooien)

Aan de zijlijn: grappig meisje

In het volgende nummer van het tijdschrift Allergie en Voeding verschijnt een bijdrage van Thijs, de broer van Tess, over zijn ervaringen met zijn zusje Tess die te maken heeft met extreme allergieën. 

Ik heb me regelmatig afgevraagd wat de effecten zijn van voedselallergie of andere allergieën van een kind op broertjes of zusjes van het allergische kind. Kinderen ontgaat vaak niets, ook al probeer je soms nog zo goed bepaalde gebeurtenissen of ervaringen wat meer op afstand te houden. Het is zo bijzonder om te lezen wat Thijs over zijn eigen zusje heeft geschreven, zonder input van ouders. Natuurlijk weten familieleden vaak goed welke nadelen er bij allergie komen kijken en ze kunnen oprecht ook verdrietig of geschrokken zijn als een broertje of zusje een heftige reactie krijgt. Zeker als dit gepaard gaat met het toedienen van medicijnen (zoals een epipen), een ziekenhuisbezoek of met alleen de paniek van de volwassenen. Wat mij met name raakt is de oprechte blijdschap van Thijs zoals hieronder beschreven als Tess kan genieten van een speciale maaltijd. En ook voor de broertjes of zusjes is het soms fijn om iets extra's te krijgen als je broer of zus iets niet mag eten.........

column "Aan de zijlijn"

In deze column vertellen naasten hoe zij omgaan met voedselallergie.

Grappig meisje  

Ik ben Thijs (9), de broer van Tess (8). Tess is een heel leuk en grappig meisje. Maar af en toe gaat er iets mis met haar en dat vind ik heel vervelend voor haar. Mijn moeder ging boodschappen doen bij de Albert Heijn en daar kocht ze een pak shoarmavlees. De ingrediënten die er op stonden mocht ze allemaal. Die avond aten we een broodje shoarma. Tess had ineens heel erge hoofdpijn en was misselijk. Gelukkig ging het daarna weer goed. 

Mijn moeder stuurde een e-mail naar de Albert Heijn en vroeg wat er nog meer in het vlees zat. Het bleek dat er melk in zat en dat stond niet op de verpakking. Dat was toen wel een grote fout van de Albert Heijn.

Er zijn ook voordelen aan voedselallergie. Soms bewaart Tess wat voor mij van wat er op school is getrakteerd. Zij mag soms wat meer ijs eten, omdat ze best veel toetjes niet mag.

In maart gingen wij uit eten bij een wat beter restaurant dan normaal. Best beroemde chefs gingen een speciaal gerecht voor Tess maken. Een driegangen-diner. Dit vond Tess heel leuk. Dat vond ik ook heel erg leuk en daar word ik blij van.

Thijs Veldhuis juni 2014

Drie keer verrast worden...

Wat een fijne verrassingen; de afgelopen weken werd Tess een aantal keer heel blij gemaakt met taarten en cakejes van vrienden en buren om ons heen. Zonder enige opdracht of zonder verzoek om voor haar iets speciaals te maken kwam eerst de buurvrouw met een heerlijk cakeje zonder ei en melk die ze had gebakken voor een gast op haar feestje met een vergelijkbaar dieet als dat van Tess.
Verder was het voor Tess een hele speciale belevenis toen op het feest van vrienden bleek dat er voor haar een aparte taart was gebakken en wel haar lievelingskost; rabarbercrumble op basis van een eerder in dit blog verschenen recept. Dankbaar sneed ze zelf haar taartje aan en ging in een hoekje van de feestzaal haar eigen taartje opeten. En als laatste volgde een speciaal verpakte doos met een persoonlijk briefje aan haar gericht gemaakt door een relatie van Bernd. Heerlijke "Love me cakes" zonder ei, melk, noten en zelfs zonder gluten, al is dat laatste voor Tess niet echt nodig. Gek genoeg denken mensen vaak dat zij geen gluten mag hebben, terwijl dit nu juist een van de weinige ingrediënten is waar zij geen last van heeft, althans tot nog toe.
Het blijkt toch echt een ingewikkeld verhaal voor vele omstanders; allergie of juist intolerantie, mag ze dit nu wel of niet? Kan ik dit voor haar gebruiken of kopen? En kunnen we haar dit drankje geven of dat snoepje?
Heel begrijpelijk en natuurlijk ook heel goed dat alles altijd zorgvuldig wordt gevraagd of gecontroleerd. En het is ook geen probleem om voor haar alternatieven mee te nemen naar feestjes, sport of school. Dat zit nu eenmaal in ons en in haar systeem..........
Des te leuker en groter de verrassing als mensen rekening houden met haar en uit eigen beweging iets kunnen en willen maken en erop durven te vertrouwen dat er geen allergische reacties zullen ontstaan.
Bij deze dus namens Tess: Monique, Maaike en Linda; heel erg bedankt voor jullie creatieve en heerlijke recepten. Fijn dat er ook op deze manier rekening wordt gehouden met allergie!

Bosbessen-havermoutcrumble

Ik was druk bezig met het sorteren van oude foto's, toen ik ineens weer een foto onder ogen kreeg van Tess als driejarige. Die tijd lijkt zo lang geleden, en toch ook weer niet. Onder het eczeem, altijd jeuk en open huid van het krabben.. Ze droeg toen speciale anti-jeuk krab pakken, waar we niet heel veel foto's van hebben bewaard. Des te indrukwekkender om te zien hoe het er toen ook alweer uitzag. En ondanks de jeuk toch altijd kunnen genieten van kleine dingen, zoals een schaaltje met bessen.
Rode bessen, bosbessen, allemaal favoriete onderdelen voor een lekker toetje of tussendoortje.
Tijdens een kookcursus begin dit jaar leerde ik een heerlijk recept met bosbessen. Met dank aan Health Cooking!
Het recept is eigenlijk een variatie op de havermoutkoekjes. Succes gegarandeerd en erg makkelijk als toetje of tussendoortje.

Benodigdheden:

Voor de vulling

300 gram bosbessen (uit de diepvries)

2 eetl rietsuiker

eventueel wat water

1 eetl citroensap

kleine theelepel kaneel

Voor de crumble

120 gram volkorenmeel

80 gram havermout

125 gram rietsuiker of palmsuiker

30 gram gemalen lijnzaad

flinke snuf natriumbicarbonaat of bakpoeder

115 gram gesmolten plantaardige margarine

snufje zout

Bereiding:

Verwarm de oven op 180 ° Celcius (hete lucht oven). Vet een vorm in voor de crumble of bedek de bodem met bakpapier.

Doe de bessen met de suiker, limoensap, kaneel en een beetje water in een pan een laat wat inkoken op laag vuur.

Maal het lijnzaad met de koffiebonenmaler fijn. Het gemalen lijnzaad werkt net als ei, dus het bindt. Eventueel kun je als ei-vervanger ook het product "No-egg"gebruiken.

Doe in een kom het meel, gemalen lijnzaad, havermout, suiker, het bi-carbonaat, een snufje zout en de gesmolten boter.
De helft van dit mengsel druk je op de bodem van de vorm.

Hier boven op komt de bessenvulling. Als laatste verspreid je de andere helft van het deeg luchtigjes over de vulling als een soort kruimeldeeg.

Plaats de crumble in de oven zo’n 35 minuten. Eventueel serveren met een bolletje sorbetijs.

Bosbessen-Havermoutcrumble (voor 6-8 personen)

Benodigdheden:

Voor de vulling

300 gram bosbessen (uit de diepvries)

2 eetl rietsuiker

eventueel wat water

1 eetl citroensap

kleine theelepel kaneel

Voor de crumble

120 gram volkorenmeel

80 gram havermout

125 gram rietsuiker of palmsuiker

30 gram gemalen lijnzaad

flinke snuf natriumbicarbonaat

115 gram gesmolten boter

snufje zout

Bereiding:

Verwarm de oven op 180 ° Celcius (hete lucht oven). Vet een vorm in voor de crumble of bedek de bodem met bakpapier.

Doe de bessen met de suiker, limoensap, kaneel en een beetje water in een pan een laat wat inkoken op laag vuur.

Maal het lijnzaad met de koffiebonenmaler fijn. Het gemalen lijnzaad werkt net als ei, dus het bindt.

Doe in een kom het meel, gemalen lijnzaad, havermout, suiker, het bi-carbonaat, een snufje zout en de gesmolten boter.
De helft van dit mengsel druk je op de bodem van de vorm.

Hier boven op komt de bessenvulling. Als laatste verspreid je de andere helft van het deeg luchtigjes over de vulling als een soort kruimeldeeg.

Plaats de crumble in de oven zo’n 35 minuten.

Aspergeschotel

Voor een heerlijke aspergeschotel voor twee personen heb je de volgende ingrediënten nodig:

Ongeveer 8-10 asperges, afhankelijk van de grootte van de asperges
1 pakje Oatley van 150 ml, eventueel Soja Cuisine indien geen soja allergie
100 gram achterham
peper / zout en eventueel nootmuskaat
paar plakjes kaas Wilmersburger, zie hierna voor beschrijving van product.

De asperges schillen en koken, echter niet te lang. Maximaal 5-8 minuten koken, want daarna gaan ze ook nog in de oven. Ondertussen de ham in reepjes snijden en een ovenschaal invetten. De gekookte en uitgelekte asperges in de ovenschaal leggen, beetje nootmuskaat en peper en zout aan de asperges toevoegen naar smaak.
Vervolgens de reepjes ham en de Oatley over de asperges strooien en tot slot kleine stukjes kaas bovenop plaatsen. De ovenschaal in een voorverwarmde oven op 175 graden ongeveer 20 minuten in de oven zetten en direct serveren. Eventueel kunnen er gebakken of gekookte aardappels erbij worden gegeten. Smullen maar..................

Lang hebben we gezocht naar een "kaas"vervanger voor Tess en na een lange zoektocht toch met behulp van een tip van de redactie van het tijdschrift "Allergie en Voeding" zowaar "kaas"gevonden geschikt voor mensen met een melkeiwit- soja- en ei allergie. Het merk Wilmersburger, van Duitse origine.
Ik heb kaas tussen aanhalingstekens geplaatst, maar toch komt het product een heel eind in de richting van echte kaas. Fantastisch, was mijn eerste reactie, dat dit bestaat! En het smaakt ook goed, zeker als je het smelt. De kaas kun je online bestellen, maar sommige biologische supermarkten verkopen het ook, zoals Marqt. Geheel plantaardig. De basis wordt gevormd door kokos. Bijzonder maar waar. In ieder geval voor Tess echt een (smakelijke) uitkomst.

Een geweldige smaakbelevenis

Vorige week heeft Tess haar eerste driegangen diner gegeten tijdens de viering van het 45 jarig huwelijk van haar opa en oma. Wat een geweldige ervaring. We hebben allemaal in onze beleving met evenveel smaak meegegeten.
Uit eten gaan blijft voor haar toch altijd minder leuk dan voor de meeste andere mensen. De keuze is eigenlijk bijna altijd beperkt tot een bordje friet met ketchup of een hamburger bij het restaurant met de grote gele M.
Voorafgaand aan ons avondje uit besloot ik contact op te nemen met het restaurant om te bespreken welke mogelijkheden er waren voor mensen met een voedselallergie. Na doorvragen kreeg ik de chef kok aan de telefoon die precies wilde weten waar Tess allemaal allergisch voor is. Ik was al aangenaam verrast dat er zoveel aandacht aan werd besteed, want vaak is er geen tijd of ruimte voor of zijn restaurants niet genoeg bekend met voedselallergie en durven ze de verantwoordelijkheid niet aan.
De chef kok was het wel gewend dat er soms mensen in zijn restaurant komen eten met een specifieke allergie, maar hij moest even lachen toen ik hem uitlegde dat het meerdere allergieën betrof. "Oh, en wat mag ze dan eigenlijk wel?"
En al snel voegde hij er aan toe dat het zijn persoonlijke uitdaging zou worden om voor een meisje van acht een speciaal feestmenu te bereiden. Wij durfden dit ook wel aan en verheugden ons al op het verrassingseffect voor Tess. En wat zou hij dan klaarmaken?

Na aankomst in het restaurant "Brasserie NL" in Leidschendam kwam er al direct een assistent op ons af die vroeg naar de persoon met allergieën. En of we even meekwamen de keuken in.
Tess liep trots voorop en maakte kennis met de chef. Na een gesprek tussen kok en Tess en navraag naar haar speciale wensen en beperkingen gingen we terug en werd het in spanning wachten op de eerste gang.
Het werd een avond vol eetplezier, zonder angst en stress, medicijnen en teleurstellingen. Wij hebben heerlijk gegeten, maar Tess heeft er van ons allen het meest van gesmuld. Na het toetje verzuchtte ze dat ze nog nooit zo'n lekker toetje had gegeten. En ja, we waren dan wel deftig uit eten met opa en oma, maar mocht ze dan wel haar bord aflikken??? Gelukkig zaten we in een aparte hoek van het restaurant, dus...............

En de recepten? Wordt vervolgd. Ik ga binnenkort langs voor een interview met de chef en ik ben benieuwd of hij het geheim van de chef wil prijsgeven.

Column in Tijdschrift Allergie & Voeding

Onder de column "Aan de zijlijn"verscheen er in de nieuwste uitgave van het tijdschrift Allergie en Voeding een artikel geschreven door de oma van Tess. Het tijdschrift Allergie & Voeding is een prachtig blad uitgegeven door de Stichting Voedselallergie, de patiëntenvereniging voor voedselallergie en voedingsintolerantie.

Hieronder volgt de weergave van het artikel.

Etikettenstress

Vanaf het moment dat ik wist dat mijn kleindochter (nu 8) allergisch was, keek ik bij een levensmiddel niet meer naar de uiterste houdbaarheid, maar naar de ingrediënten. Logisch en niet moeilijk, hoor ik velen denken, maar geloof me, mij leverde het steevast een flinke dosis stress op. Wat ze allemaal niet kon verdragen, werd gaandeweg duide­lijk, maar van veel producten was me niet bekend wat er eigenlijk in zat. Als de ingrediënten al stonden vermeld, was (en is) dat vaak onleesbaar klein of verscholen onder een prijsplakkertje. Een verklaringsapp die ons daarbij kan helpen, lijkt me een gat in de markt! Lactose is nog wel te begrijpen,maar wat te doen met al die andere ­ osen en ­ inen? Of met de toevoeging: kan sporen van ... bevatten? Het alternatief – geen voorverpakte waar meer kopen maarnaar de bakker of de slager – bood ook niet altijd een garantie. Zo overkwam het me dat een bakker bij hoog en laag volhield dat er geen noten in het pure paasei waren verwerkt. Het gevolg was een rit naar het ziekenhuis en een prik met de EpiPen op de achterbank! Daarna gelukkig de opluchting en de trots over het stoere gedrag van een klein meisje.Terug naar de etiketten. Ik ontdekte winkels waar je het ‘goede’ voedsel en de juiste informatie kon krijgen, wandelde regel­matig ergens binnen op zoek naar vondsten, zoals speltkoekjes. ‘Natuur’­winkels waren nog dun gezaaid in de tijd dat mijn eigen kinderen jong waren. De klanten zagen er volgens mijn zoons uit als bloedarmoedige stakkerds. Als ze er iets moesten kopen, beweerden ze een bivakmuts over de oren te trekken om maar niet door klasgenoten te worden herkend… Er is gelukkig veel veranderd! Steeds meer winkels met ‘puur en natuur’ sieren het straatbeeld en steeds meer mensen willen weten wat ze eten, ook zij die niet allergisch zijn voor bepaalde stoffen, maar voor gehannes met voedsel. Mijn kleindochter is inmiddels een heerlijk zelfbewust meisje. Ze weet zelf als geen ander wat ze wel of niet mag hebben en gaat daar heel relaxed mee om. En mijn etikettenstress? Die is verdwenen, maar ik weet zeker, dat mijn lezen van de etiketten nooit meer overgaat!

Elke dag weer de zoektocht.....

Als je denkt dat je de voedselallergie van je kind begrijpt en dat je alles wel een zo'n beetje onder controle hebt doet zich ineens weer een nieuw incident voor. Zo gebeurde dit gisteren bij ons thuis. Na een paar dagen buitenland zonder noemenswaardige problemen kreeg Tess gisteren ineens een heftige aanval na het eten van een broodje shoarma, thuis klaargemaakt.

Het was al even duidelijk dat het broodje er niet echt van harte in ging, al had ze wel trek en vond ze het heerlijk ruiken. Ineens dook ze voorover op de bank, klagend over hele erge hoofdpijn. Daarbij kreeg Tess ook ineens een enorme jeukaanval en verschenen er bobbeltjes op haar polsen.

Hoe kan dit? Is de eerste vraag die dan opkomt? Wat is er niet goed gegaan? Wat hebben we over het hoofd gezien? Hoe erg is het? Is ze misselijk? Waar zijn de medicijnen? Wordt de reactie erger?

En ondertussen natuurlijk wel rustig blijven en rustig overkomen, in ieders belang het beste....Maar ja, niet altijd eenvoudig. Gelukkig is mijn man hier wel veel beter in dan ik, al gaat het me tegenwoordig beter af dan vroeger.

Na het innemen van haar medicijnen (antihistaminicum) wordt ze wat rustiger, en wij gelukkig ook, al blijven we nog zeer alert om te zien of de reactie inderdaad steeds minder wordt. Maar dat de paniek toch wel voelbaar is merken we met name aan onze oudste zoon, broer van Tess. Hij blijft maar vragen of het wel goed met haar gaat en is heel erg bezorgd. Tess zelf lijkt redelijk rustig maar is ook erg verdrietig over het feit dat er nu weer iets op haar pad is gekomen waar ze tot een paar minuten daarvoor geen wetenschap van had. Als de rust uiteindelijk is weder gekeerd bij iedereen en ik stiekem nog een klein traantje heb weggepinkt kraken ondertussen mijn hersens. HOE KAN DIT NU? Een nieuwe allergie? Of iets anders?

We vissen de verpakking uit de prullenbak en lezen het etiket nog eens goed door, maar in principe is het vlees zonder allergenen. Althans, dat dachten we. Maar blijkbaar moeten er toch kruiden in hebben gezeten die de reactie hebben veroorzaakt. De namen van de kruiden staan niet vermeld op het etiket. Dus begint de zoektocht naar wat het nu precies is geweest. 

Je kan denken, laat maar, het gaat nu toch weer goed? Dan koop je in de toekomst toch geen shoarmavlees meer?

Maar zo werkt het niet in de praktijk. De reactie kan zich opnieuw voordoen en we willen weten waar Tess nu precies op reageerde. Voor de volgende keer.

Inmiddels heb ik online een vraag gesteld aan de AH en krijg ik hopelijk binnen 3 dagen een antwoord. Ik ben benieuwd en ik wacht nieuwsgierig op een bericht. Ik hoop op een duidelijk antwoord waar we mee aan de slag kunnen.

Om op deze manier weer een beetje controle toe te voegen en tegelijkertijd weer los te kunnen laten. Want ergens beseffen we nu ook weer dat je het nooit helemaal zeker weet. 

Olympische winterschotel met appel en aardappel

Vroeger aten wij thuis wel eens "hete bliksem"; een gerecht op basis van aardappel en appel.
"Hete bliksem", is een oud Hollands gerecht; een stamppot bestaande uit 2 delen aardappel, 1 deel zure appels en 1 deel zoete appels en 1 deel uien. Als kind dacht ik altijd dat het een soort "heksengerecht" was; de naam deed mij altijd denken aan tovenaars en heksen op bezemstelen.
Tess had een zelfde associatie bij het noemen van de naam van dit recept; "dit gerecht eet je met donder en bliksem aan de hemel en het zorgt ervoor dat je over ongekende krachten beschikt." Heel hard rennen bijvoorbeeld. Of, zoals nu dagelijks bijna op televisie is te bewonderen, heel hard schaatsen.
Tijd om nog eens na te gaan waar de naam Hete Bliksem nu vandaan komt:

"Door het gebruik van appels en peren bevat het gerecht veel vocht, waardoor het lang zijn hoge temperatuur behoudt. Daaraan dankt het waarschijnlijk zijn naam. Bovendien blijven de gestoofde, soms haast tot moes gekookte appels gemakkelijk aan het gehemelte plakken, zodat de eter zijn mond danig kan branden en gemakkelijk brandblaren kan oplopen. In het westen en noorden van Duitsland is de naam "hemel en aarde" gangbaar, waarbij hemel verwijst naar de appels die in de lucht groeien en aarde naar de aardappels."

Tsja, duidelijk, maar of dit nu echt aantrekkelijk klinkt? Er zat maar een ding op; koken, uitproberen en een zelf ervaren. De basis van appel en aardappel is acceptabel in het dieet van Tess en we hebben nu een eigen variant bedacht op de originele hete bliksem. Tess heeft het gerecht een nieuwe naam gegeven: Olympische schotel. Ontstaan tijdens de Olympische Spelen van 2014. Om het naar haar smaak "af" te maken en om een beetje het heksengevoel toe te voegen aan het recept strooide ze er wat tijm over. "Want heksen strooien ook altijd kruiden in de soep", aldus Tess.

Voor 4 personen heb je ongeveer nodig:

500 gram geschilde aardappelen, in dunne plakjes gesneden;
4 grote stevige zoetzure appels in plakjes gesneden;
100 gram rauwe ham (Ardenner ham of Coburger ham ook goed, evt. ook ontbijtspek als alternatief);
100 ml Oatley of Hafer, ook een soort room op basis van haver;
peper en zout, eetlepel honing, tijm;
een beetje paneermeel; voor Tess gebruik ik speciaal paneermeel zonder ei, gluten of lactose




De schijfjes dunne aardappel heel even voorkoken, maximaal 5 minuten met een beetje zout. Vervolgens in een ingevette ovenschaal dakpansgewijs neerleggen, afgewisseld met schijfjes appel. Over de aardappel/appel laag peper en zout strooien en een beetje tijm. Maak een mengsel van Oatley, honing en stukjes uitgebakken rauwe ham of spek en giet dit over de aardappel / appel laag. Het geheel een beetje bedekken met paneermeel.

Onze conclusie is dat het een heerlijk recept is voor wintersporters, schaatsers of gewoon voor de thuisblijvers bij de televisie. En wie weet over welke krachten je beschikt na het eten van dit gerecht.......

Recept op een schatkaart...

Een van de dingen waar je Tess heel blij mee kan maken is het uitproberen van nieuwe recepten, uiteraard passend in haar dieet. Niets is zo leuk om het nieuwe recept direct te "testen" en na het bakken of koken het resultaat te kunnen proeven. Omdat er voor haar vaak vervangende producten moeten worden gezocht die afwijken van bepaalde basis ingrediënten blijft het altijd spannend of de smaak van het originele recept niet verloren gaat.
Gisteren kwam de oma van Tess met een wel heel erg authentiek ouderwets recept op papier, namelijk kaneelkoekjes. Ik was direct zeer gecharmeerd van het oude velletje papier, een beetje vergaan door de tijd en met een scheur, maar gekenmerkt door een prachtig handschrift waardoor het recept nog goed kon worden gelezen. Het bleek het recept te zijn van de grootmoeder van mijn schoonmoeder. "Echt heel oud, het lijkt wel een schatkaart" aldus Tess, die niet kon wachten om aan de slag te gaan met bakken. Samen met oma ging ze de keuken in. Het recept is wat aangepast door de dames, andere boter, wat meer suiker en kaneel en het resultaat mocht er zijn. Knapperige kaneelkoekjes op traditionele wijze bereid en allergeen vrij. Zo leeft het recept voort, generatie na generatie. De oma van mijn schoonmoeder had vast niet kunnen bedenken dat haar recept ooit nog eens zou worden bereid door haar kleindochter met haar kleindochter.

De ingrediënten? Die staan vermeld op de schatkaart. Er ontbreekt een stukje tekst en het blijft wat speurwerk maar hieronder onze weergave van de schatkaart:

60 gram suiker, 100 gram bloem, 45 gram boter, 1 theelepeltje kaneel, snufje zout en een mespuntje bakpoeder. Eenige theelepeltjes water of bakpoeder met bloem vermengen, daarna alles kneden, in balletjes platgeslagen op bakblik leggen. +- 8 minuten in een voorverwarmde, matig warme oven bakken.

Succes met het ontdekken van je eigen schat!

"De zoektocht naar een pannenkoek"

Pannenkoeken. Makkelijk en lekker en welk kind vindt dit nu niet lekker als feest eten? En hoe handig ook als je ineens een stel kinderen te eten krijgt; er is altijd wel wat bloem, melk en een ei in huis.
Laten dat nu net de ingrediënten zijn die Tess niet kan verdragen in haar dieet. Maar pannenkoeken kom je wel overal tegen in een kinderleven. Feestjes en partijen, team etentjes, pannenkoekenboerderijen; de pannenkoeken eten maakt een deel uit van je jeugd. Dus wij gingen op zoek naar een variant die wel paste in haar dieet.

Duizendgranen bloem, boekweitmeel, eivervanger (leuk genaamd No egg), rijstemelk, spa rood of bier door het beslag voor het rijzen en noem maar op. Hoe creatief en liefdevol ook; op de een of andere manier leek het steeds net alsof Tess proefde dat deze baksels toch net iets te verantwoord waren. Alsof het niet "feestelijk"genoeg was en niet hetzelfde verrassingseffect had bij het serveren. De suiker en stroop werden van het bord gegeten maar het deeg bleef vaak liggen. We lieten de zoektocht maar even voor wat het was, uitgebakken en geen fantasie of inspiratie meer.
.
Veel later, tijdens een pannenkoekenmaaltijd van haar broers kwamen we er achter dat de ze smulde van een lepeltje caramelstroop. Onverwacht, want Tess is niet echt een zoetekauw. Honing vindt ze bijvoorbeeld veel te zoet en ook appelstroop is niet echt favoriet.
En zo herleefde de zoektocht naar een feestelijk en smakelijke variant van een pannenkoek waar genoeg caramelstroop bij gegeten kon worden.
Bladerdeeg bood gelukkig een goede uitkomst. Geen pannenkoek, geen appelflap maar een caramelflap.
De caramelflappen zijn heel eenvoudig te maken, nog minder bewerkelijk dan pannenkoeken.
Bladerdeeg (zonder boter), caramelstroop en wat basterdsuiker als ingrediënten. Dat is alles.
Op een plakje bladerdeeg strooi je wat suiker en stroop; nog een plakje bladerdeeg er bovenop met wat suiker en stroop en in de voorverwarmde over ongeveer 20 minuten op 180 graden bakken. Eventueel kun je er ook nog een derde laag bladerdeeg tussen plaatsen.
Als de bovenste laag maar goed wordt afgedekt met stroop................
Bak ze!

Groeien en bloeien

Op 20 december jl. vierden we Tess haar achtste verjaardag. Kleine meisjes worden groot........
Altijd weer even goed om terug te blikken maar ook om naar de toekomst te kijken. Wat is er al veel gebeurd in het leven van deze achtjarige en in ons leven natuurlijk ook.
Extra leuk voor haar was het feit dat we voor het eerst sinds lange tijd op haar verjaardag weer een kerstboom in huis hadden. En dan bedoel ik een echte kerstboom, met kluit en al. Door haar zelf met haar oma in het bos in Voorschoten uitgezocht en uitgegraven. Wat is daar nu zo bijzonder aan zullen jullie denken? Er zijn toch heel erg veel mensen met een echte kerstboom in huis?
Bij ons was dit tot voor kort niet mogelijk vanwege allergische reacties van Tess op de stoffen die in de kerstboom zitten. Bij aanraking van de boom met de huid krijg je in zo'n geval een heftige jeuk aanval en rode uitslag. Dus versieren van een kerstboom is dan niet echt een gezellige bezigheid. Bovendien oefent een boom juist een enorme aantrekkingskracht uit, dus dat maakte het voor Tess een paar jaar geleden extra lastig en ook onbegrijpelijk.
En kunstkerstboom was op zich een goed alternatief en door het hele huis stonden de kunstkerstboompjes in alle formaten te glinsteren en glimmen. Maar ja, het is toch niet helemaal hetzelfde gevoel.
Gelukkig bleek in een recente huidtest dat de reacties zo goed als verdwenen waren, althans voor nu, dus dat was een goede reden om deze kerst ons huis eens extra te versieren met niet alleen slingers voor Tess haar verjaardag, maar ook met een mooie en "echte" kerstboom.
Gisteren hebben we de boom weer teruggebracht naar de plaats van herkomst. Een mooi ritueel. De boom wordt weer geplant in het weiland en kan komend jaar verder groeien en bloeien, net als mijn dochter...