Elke dag weer de zoektocht.....

Als je denkt dat je de voedselallergie van je kind begrijpt en dat je alles wel een zo'n beetje onder controle hebt doet zich ineens weer een nieuw incident voor. Zo gebeurde dit gisteren bij ons thuis. Na een paar dagen buitenland zonder noemenswaardige problemen kreeg Tess gisteren ineens een heftige aanval na het eten van een broodje shoarma, thuis klaargemaakt.

Het was al even duidelijk dat het broodje er niet echt van harte in ging, al had ze wel trek en vond ze het heerlijk ruiken. Ineens dook ze voorover op de bank, klagend over hele erge hoofdpijn. Daarbij kreeg Tess ook ineens een enorme jeukaanval en verschenen er bobbeltjes op haar polsen.

Hoe kan dit? Is de eerste vraag die dan opkomt? Wat is er niet goed gegaan? Wat hebben we over het hoofd gezien? Hoe erg is het? Is ze misselijk? Waar zijn de medicijnen? Wordt de reactie erger?

En ondertussen natuurlijk wel rustig blijven en rustig overkomen, in ieders belang het beste....Maar ja, niet altijd eenvoudig. Gelukkig is mijn man hier wel veel beter in dan ik, al gaat het me tegenwoordig beter af dan vroeger.

Na het innemen van haar medicijnen (antihistaminicum) wordt ze wat rustiger, en wij gelukkig ook, al blijven we nog zeer alert om te zien of de reactie inderdaad steeds minder wordt. Maar dat de paniek toch wel voelbaar is merken we met name aan onze oudste zoon, broer van Tess. Hij blijft maar vragen of het wel goed met haar gaat en is heel erg bezorgd. Tess zelf lijkt redelijk rustig maar is ook erg verdrietig over het feit dat er nu weer iets op haar pad is gekomen waar ze tot een paar minuten daarvoor geen wetenschap van had. Als de rust uiteindelijk is weder gekeerd bij iedereen en ik stiekem nog een klein traantje heb weggepinkt kraken ondertussen mijn hersens. HOE KAN DIT NU? Een nieuwe allergie? Of iets anders?

We vissen de verpakking uit de prullenbak en lezen het etiket nog eens goed door, maar in principe is het vlees zonder allergenen. Althans, dat dachten we. Maar blijkbaar moeten er toch kruiden in hebben gezeten die de reactie hebben veroorzaakt. De namen van de kruiden staan niet vermeld op het etiket. Dus begint de zoektocht naar wat het nu precies is geweest. 

Je kan denken, laat maar, het gaat nu toch weer goed? Dan koop je in de toekomst toch geen shoarmavlees meer?

Maar zo werkt het niet in de praktijk. De reactie kan zich opnieuw voordoen en we willen weten waar Tess nu precies op reageerde. Voor de volgende keer.

Inmiddels heb ik online een vraag gesteld aan de AH en krijg ik hopelijk binnen 3 dagen een antwoord. Ik ben benieuwd en ik wacht nieuwsgierig op een bericht. Ik hoop op een duidelijk antwoord waar we mee aan de slag kunnen.

Om op deze manier weer een beetje controle toe te voegen en tegelijkertijd weer los te kunnen laten. Want ergens beseffen we nu ook weer dat je het nooit helemaal zeker weet.